Bir düşünceden diğerine o kadar hızlı geçmesine rağmen günlerimin günleri takip ederken üşengeç davrandığı zamanlardı benim için. Kaybetmek ve kaybolmak üzere uzun uzadıya düşünüp bir kelime yazamayacak kadar kayıptım. Sıradan kaybetmiş bir insan gibi çok düşünüp çok yürüyordum ama dünyada kayda değer tek yaptığım şey ben çok güzel kaybediyordum. Anahtarımı kaybediyorum, paramı kaybediyorum, kimliğimi, kartlarımı... Sonra birine aşık oluyorum onu kaybediyorum, bir sınava giriyorum sınavı kaybediyorum ve artık kendimi -ben değil lan onlar kaybediyor amına koyayım! - diye avutamıyordum.
Ben artık önce kaybedip sonra sadece yürüyorum ara evredeki düşünmeyi, okumayı, mastürbasyon yapmayı bir kenara bırakırsak. Ve ben kaybederken hep en mayhoş şekilde kaybediyorum mesela şampiyonluk maçında ikinci olacak şekilde, uzun mu uzun bir ilişkinin son haddinde. Buraya kadar geldiğim için teşekkür edip öyle kaybediyorum. Lafı her ne kadar dolandırmaya çalışsam da benim tüm kaybedişlerim sorumsuzluktan. Son hamleye gelecek kadar sorunlu, son hamleyi yapamayacak kadar sorumsuzluğumdan hep bunlar, artık fark ediyorum. Bir kitaba başlıyorum sonlarına doğru yavaşlıyor okumam ve sonunu getiremiyorum. Bir şarkıyı hiç bir zaman sonuna kadar dinlemiyorum. Bana beni anlatan insanlara tahammül edemiyorum pek ve onlara acımıyorum hiç(acımamak=dinlememek) sırf bana potansiyelim olup sorumsuzluğumu anlattıkları için ama şimdi kendime acıyorum çünkü ben tüm bunları fark ettiğimde artık etrafımda onları fark edemiyorum.
Mesela eski diyemediğim sevgilim bunların farkına vardığımı görse bana mı üzülür kendine mi üzülür ne der bilemiyorum ama ben -özledim- derim onu biliyorum. Her ne bok yesem beni seven annem bu yazıyı okusa -hayat senin hayatın ama..- diye başlayıp bana yine sorumsuzluğumu anlatır çok iyi biliyorum ve bu sefer ben onun boynuna sarılır ve anlattıklarını sonuna kadar dinler bundan sonraki sorumsuzluğuma öyle devam ederim.
En gizli acıymış birinci olacak kadar potansiyele sahip olup ikincilikle yetinmek. İkinci olarak görme güzel kardeşim, ikinci olarak bak her ikinciye.
Sercan GÜVEN
