Her şeyin üstüne gelmesi midir, büyümek? Yoksa yapılacak işlerin altında ezilmek mi? Ya da yapılacak işler peşinde koşup, kendin olmayı unutmak mıdır? Düşünemeden, sorgulayamadan sadece hayatı yakalamaya çalışmak mıdır? Hep mutlu olmayı isteyip, ona ulaşmak için kendini paralamak mıdır yoksa? Hepsidir büyümek. Beyninin sınırlarını zorlamaya zaman bulamamak, beyninin yolaklarında özgürce dolaşamamaktır. Rüzgara kapılmış bir yaprak gibi oradan oraya savrulmaktır. Nereye düşüceğini kesitiremeden sadece hayatın ritmine uymaya çalışan bir yapraktır. Sonra rüzgar durur ve düşer yaprak yere. Büyümek bitmiştir; yaprak sararmış ve kurumuştur. İşte büyümek soluklanamadan koşan bir maraton koşucusudur,hızlıdır.
Gizem DİNÇ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder